Święty Maksymilian Maria Kolbe, urodzony jako Rajmund Kolbe 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych świętych XX wieku, symbolem heroicznej miłości, poświęcenia i oddania się Bogu przez Niepokalaną.
Jego życie, choć krótkie, było niezwykle intensywne, pełne duchowej głębi i apostolskiej energii.

​

Dzieciństwo i powołanie

​

Rajmund dorastał w ubogiej, bardzo religijnej rodzinie. Jego rodzice, Juliusz i Maria Kolbowie, pracowali ciężko, aby utrzymać dom, ale przede wszystkim dbali o duchową formację swoich synów. Rodzina Kolbów była zanurzona w codziennej modlitwie i pracy, w duchu franciszkańskim.

Kluczowym momentem w jego młodości było mistyczne widzenie Matki Bożej, które miało miejsce w kościele w Pabianicach. Maksymilian opowiadał o nim po latach: Maryja ukazała mu się z dwiema koronami – białą, symbolizującą czystość,
czerwoną, oznaczającą męczeństwo. Gdy zapytała, którą wybiera, odpowiedział: „Obie.” To wydarzenie ukształtowało jego całe późniejsze życie.

​

W zakonie franciszkanów

​

W 1910 roku Rajmund wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych, gdzie przyjął imię Maksymilian. Szybko wyróżnił się ogromną inteligencją, żarliwością wiary i zdolnościami organizacyjnymi. Wysłany na studia do Rzymu, uzyskał dwa doktoraty — z filozofii i teologii. Tam również obserwował narastającą w Europie antychrześcijańską agitację, co umocniło go
w przekonaniu, że świat potrzebuje duchowego przebudzenia.

​

Rycerstwo Niepokalanej

​

W 1917 r., w 300. rocznicę powstania masonerii, widząc ich wrogą Kościołowi działalność, założył wraz z kilkoma współbraćmi ruch Rycerstwa Niepokalanej (Militia Immaculatae). Celem Rycerstwa było całkowite oddanie się Maryi oraz szerzenie Jej czci i prowadzenie dusz do Boga przez Jej wstawiennictwo.

Ruch ten rozwinął się niezwykle szybko, docierając do wszystkich kontynentów.

​

Niepokalanów – duchowe imperium

​

Po powrocie do Polski w 1919 r. o. Maksymilian z rozmachem zaczął tworzyć dzieła apostolskie. W 1922 r. założył miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”, który wkrótce osiągnął nakład ponad miliona egzemplarzy, co czyniło go jednym z największych czasopism w Europie!

W 1927 r. na podarowanej przez księcia Druckiego-Lubeckiego ziemi założył Niepokalanów – klasztor, który w ciągu zaledwie kilku lat stał się największym klasztorem katolickim na świecie, liczącym ponad 700 braci. Niepokalanów posiadał własną drukarnię, radiostację, warsztaty, szkoły i był potężnym centrum nowoczesnej ewangelizacji.

​

Misyjna wyprawa do Japonii

​

W 1930 r. Maksymilian udał się na misje do Japonii. Mimo braku znajomości języka i środków materialnych, już po kilku miesiącach założył klasztor w Nagasaki i zaczął wydawać japońską wersję „Rycerza”. Co ciekawe, Nowe Osiedle klasztorne postawiono w takim miejscu, które – jak się okazało – cudem ocalało po wybuchu bomby atomowej w 1945 roku.

​

Powrót do Polski i wojna

​

Po powrocie z Japonii w 1936 r. kontynuował rozwój Niepokalanowa. Po wybuchu II wojny światowej klasztor stał się schronieniem dla uchodźców, w tym wielu Żydów. O. Maksymilian otwarcie potępiał nazizm i nienawiść rasową, przez co szybko stał się celem niemieckiej władzy.

Aresztowano go najpierw w 1939 r., później ponownie w lutym 1941 r. Ostatecznie trafił do obozu Auschwitz.

​

W Auschwitz – duchowy gigant

​

W obozie św. Maksymilian nie przestał być kapłanem. Pocieszał więźniów, oddawał im jedzenie, spowiadał w ukryciu i umacniał nadzieję. Więźniowie wspominali jego spokój, pogodne oczy i słowa otuchy, które dawały im siłę.

W lipcu 1941 r. po ucieczce jednego z więźniów, w ramach represji, Niemcy wybrali 10 osób na śmierć głodową. Jeden z nich, Franciszek Gajowniczek, płakał, że ma żonę i dzieci. Wtedy Kolbe wystąpił z szeregu i powiedział: „Chcę umrzeć za tego człowieka.” Został zamknięty w bunkrze głodowym. Tam modlił się, śpiewał pieśni i dodawał otuchy współwięźniom. Po prawie trzech tygodniach, 14 sierpnia 1941 roku, ponieważ wciąż żył, został dobity zastrzykiem fenolu.

Jego ostatnie spojrzenie świadkowie opisują jako pełne pokoju – był całkowicie oddany Bogu przez ręce Niepokalanej.

​

Kanonizacja i dziedzictwo

​

Maksymilian Maria Kolbe został beatyfikowany w 1971 r. jako wyznawca, a kanonizowany w 1982 r. jako męczennik miłości przez św. Jana Pawła II. Jego postawa stała się symbolem chrześcijańskiego heroizmu, a on sam – patronem rodzin, trudnych czasów, dziennikarzy, misjonarzy i osób walczących z nałogami.

Dziś jego życie inspiruje miliony ludzi na całym świecie. Niepokalanów nadal jest jednym z największych miejsc kultu maryjnego, a jego pisma i duchowość Rycerstwa Niepokalanej wciąż prowadzą ludzi do Boga.